کد مطلب:90341 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126

«یا بنی ان عدمك ما تصل به قرابتك و تتفضل به علی اخوانك فلا یعد منك حسن الخلق و بسط البشر ان من احسن خلقه، احبه الاخیار و جانبه الفجار و اقنع بقسم الله لیصفو عبشك فان اردت ان تجمع عز الدنیا، فاقطع طمعك مما فی ایدی الناس، فانما بلغ الانبیاء و الصدیقون ما بلغوا بقطع طمعهم.»: فرزندم، اگر به چیزی كه نزدیكانت به آن صله نمایی و به دوستان و برادرانت، بخشش و تفضل كنی دست نیافتی، دست كم با حسن خلق و روی باز كه می توانی به آن دست یابی و در توان توست آنها را خشنود نما و این عطیه را از آنها دریغ مكن، زیرا هر كس اخلاق نیكو داشته باشد، خوبان و نیكان او را دوست می دارند و بدان و بدكاران از او كناره می گیرند (چون بدند و بدكارند و جز بد، پسند ندارد) و به قسمت و تقدیر خداوند در مورد رزق قانع باش، تا زندگیت با طراوت و رونق باشد و اگر خواهی كه عزت دنیا برایت جمع شود، پس طمع و آزت را، از آنچه مردم دارند قطع كن چه آنكه پیامبران، صدیقان و راستگویان از آنجا به آن درجات عالی رسیدند كه در قبال كارها و هدایتهایشان به مردم، چشم طمع نداشتند.

صدیق كسی را گویند كه در تصدیق آنچه بر رسول خدا آمده است كامل بود به علم و قول و فعل به صفاء باطن و قربی كه او راست، به باطن پیغمبر، بدین جهت كه در كتاب خدا مرتبه ای بین نبی و صدیق فاصله نیست.

[صفحه 255]

صفحه 255.